Zou jij het hem na doe? In 2006 verdiende Scott Bell een plek in het Guinness Book of World Records voor de langste blotevoetenwandeling ooit over hete kolen: 80 meter gloeiend hete kolen, op 650 graden Celcius. Acht maanden later verbrak hij dat record met een nieuwe vuurloop, dit keer 100 meter.

Nu runt hij een evenementenbedrijf in Groot-Brittannië. andere mensen begeleiden over hete kolen en zo nu en dan een bed van gebroken glas als onderdeel van teambuildingoefeningen en liefdadigheidsevenementen. Maar slechts anderhalve meter lopen over 2.000 LEGO steentjes? Bell laat meestal iemand anders in zijn team het doen.

“Van de drie die ik regelmatig doe, denk ik voordat ik op de LEGO stap: ‘Oh, dit wordt een beetje ongemakkelijk, dit gaan pijn doen’”, zegt hij lachend.

LEGO-wandelen wordt steeds populairder bij liefdadigheidsevenementen, evenementen met Lego-thema, teambuildingworkshops, op YouTube en zelfs bij cabaret-acts. Het is precies hoe het klinkt: met blote voeten op een stapel of pad met LEGO steentjes lopen, meestal in verschillende maten. Maar in tegenstelling tot vuurlopen of zelfs glaslopen, doet het lopen over een stel LEGO wel degelijk pijn. Waarom? En een nog betere vraag: wat halen we eruit?

LEGO, de stapelbare plastic steentje die we allemaal kennen en waar we van houden, debuteerde in 1958 en sindsdien hebben mensen die in de buurt van kleine kinderen zijn de stomme pijnlijke schok ervaren als ze met blote voeten op een verdwaalde LEGO stappen. Tegen deze eeuw was het voldoende bekend dat, volgens Know Your Meme, de uiterst wraakzuchtige uitdrukking ‘Ik hoop dat je op een LEGO stapt’ vanaf ongeveer 2009 populair werd in chatgroepen en strips.

Maar de eerste opzettelijke LEGO-wandelingen verschenen ongeveer vier jaar geleden op YouTube.

In juni 2014 hield een videotheek in Portland, Maine, een promotie: trotseer de ruim 3 meter lange ‘LEGO Firewalk’ en koop The Lego Movie voor de halve prijs. De promotie duurde slechts een uur en enkele tientallen mensen, waaronder kinderen, deden het, maar George Takei van Star Trek plaatste een foto van de Firewalk en een link naar de winkel, Bull Moose, op zijn Facebook-pagina. Binnen een paar dagen had de foto meer dan 186.000 likes verdiend en werd hij ruim 76.600 keer gedeeld (vier jaar later was dat cijfer gestegen tot 257.000 likes en 150.000 shares).

De Firewalk ging viraal en binnen een paar weken organiseerden andere winkels en evenementen in het hele land soortgelijke wandelingen. Sir Troy’s Toy Kingdom in North Canton, Ohio, de grootste onafhankelijke speelgoedwinkel in de staat en een soort regionaal mekka voor LEGO-fans, was een van de eerste en meest oprechte adoptanten. Niet lang na het evenement van Bull Moose werd de winkel gecontacteerd door een plaatselijke bibliotheek die een vertoning van The Lego Movie in het park organiseerde; ze wilden weten of Sir Troy's hen kon helpen er een voor de vertoning te halen. De winkel bouwde een 2,5 meter lang en 6,5 meter breed bord, hoog opgestapeld met 40 pond Lego, voornamelijk bakstenen, met een waarde van ongeveer $ 1.000.

‘Nu we deze lange wandeling hebben, waar gaan we die opslaan? Daarom besloten we het in de winkel uit te leggen”, zegt Heather Marks, hoofd marketing van Sir Troy’s. De Firewalk is nu bijna net zo populair als de werkende LEGO-treinset die ook in de winkel staat, en is een vaste waarde op verjaardagsfeestjes in de winkel. Omdat hij enigszins draagbaar is, kunnen ze de wandeling meenemen naar evenementen en festivals; tijdens een recente bijeenkomst hebben meer dan 300 mensen de uitdaging aangegaan. Marks zei ook dat ze achter in de winkel een enorme commerciële gootsteen hadden geïnstalleerd om de duizenden LEGO's te kunnen wassen. Mensen rijden van uren ver alleen maar om op blote voeten over scherpe, puntige stukjes plastic te lopen – of beter gezegd, om hun kinderen eroverheen te laten lopen: “De ontvangst was erg hartelijk, want dit was de wraak van elke ouders.”

Dit jaar is er sprake geweest van een sterke toename van het wandelen met LEGO, grotendeels aangemoedigd door enkele spraakmakende biedingen op wereldrecords. In januari liep Russell Cassevah, een vlogger en Lego-fan uit Chesapeake, Virginia, die de naam Brainy Bricks draagt, 35 meter om geld in te zamelen voor een plaatselijke liefdadigheidsinstelling die Lego verstrekt aan kinderen in ziekenhuizen. Toen, slechts een paar maanden later, in maart, liep de enorm populaire YouTube-bro-tainer Dude Perfect bijna 45 meter om een Guinness Book of World Records-prijs te verdienen. Maar zelfs voordat de maand voorbij was, liepen de presentatoren van Lego’s eigen YouTube-show, Rebrickulous, een verbazingwekkende 1.264 voet, 6 inch, op een spiraalvormig pad van Lego-stukken, waardoor het record van Dude Perfect werd weggeblazen. Wat zou Brainy Bricks anders kunnen doen dan opnieuw het pad van de plastic pijn bewandelen?

Op 21 april liep Cassevah – het zweet parelde op zijn voorhoofd en de tanden opeengeklemd – tijdens Philly Brickfest een ongelooflijke 800 meter lang op een vierkant circuit van rode, vier bij twee Legoblokjes, voor een juichende menigte en een Guinness-bioscoop. Jurylid voor wereldrecords. Tegen het einde waren zijn voeten hevig rood, bloedend en gezwollen. “Bij elke steen waren er acht kansen voor mij om een hoek te raken en zo voelde het ook”, vertelde hij aan YouTube-kanaal Beyond Bricks. ‘Mijn voeten staan momenteel in brand’, zei hij terwijl een hospik ze in verband wikkelde.

NIEUW WERELD RECORD! Op blote voeten lopen op LEGO-stenen

Watch on 

Sindsdien is er geen nieuwe poging meer gedaan. Cassevah zei dat hij de lat zo hoog wilde leggen dat niemand het nog een keer zou proberen. Maar de uitdaging wordt op minder grote schaal aangeboden op evenementen over de hele wereld. Scott Bell, de Britse evenementenorganisator, biedt al bijna drie jaar Lego-wandelen aan, maar hij zegt dat het de afgelopen twaalf maanden een stuk populairder is geworden, vooral bij liefdadigheidsinzamelingsacties. “De goede doelen vinden het leuk omdat het veiliger klinkt dan het vuur of de glaswandelingen”, erkent hij. Mensen, zegt hij, schrikken daar instinctief voor terug, omdat iedereen zich wel eens heeft verbrand of gesneden en ze weten dat het pijn doet. “Dat angstaspect zit zo diepgeworteld dat ze hun hele leven hebben geleerd dat dit pijn gaat doen, ook al weten ze logischerwijs dat het geen pijn zal doen”, zegt hij. "Ik denk dat het met Lego, omdat het uiteindelijk speelgoed is, niet zo eng is... omdat je niet bloedt of blaren krijgt met Lego... de risicofactor lijkt niet zo hoog."

En toch is het, zoals Bell zegt, het enige dat hij regelmatig doet dat echt slim is. Wereldrecordhouder Cassevah zei in antwoord op een vraag over hoe hij zich voorbereidde op zijn tweede wandeling: “Het deed zo veel pijn, daar is geen oefening voor.” Sideshow-cabaretier Bazoo the Kloun, een man die jongleert met ballen van prikkeldraad en mensen dollarbiljetten op zijn borst laat nieten, zei op Instagram dat hij mensen voortdurend vertelt dat lopen op Lego eigenlijk meer pijn doet dan lopen op gebroken glas, maar niemand gelooft hem.

Dus waarom doet wandelen met Lego pijn, waar lopen met vuur en glas dat niet doet? De natuurkunde en anatomie bieden enkele aanwijzingen.

Bell zegt dat hij en zijn team voor het vuurlopen gebruik maken van hardhoutblokken, die ze ongeveer 45 minuten tot een uur laten afbranden, totdat ze nog maar sintels zijn. Hoewel de kolen een temperatuur tussen de 930 en 1100 graden Fahrenheit zullen aangeven, is dat niet het hitteniveau dat je voelt als je eroverheen loopt, op voorwaarde dat je niet stopt voor een selfie. Hete kolen, zegt Bell, zijn zeer langzame warmtegeleiders, en de tijd dat de voet ermee in contact komt is te kort om schade te veroorzaken. Dit wil niet zeggen dat er geen risico op verbranding bestaat. Bell zegt dat hij ernstige blaren heeft opgelopen toen hij zijn eerste wereldrecordwandeling maakte, en in 2016 liepen meer dan 30 mensen brandwonden op aan hun voeten tijdens een evenement onder leiding van een motiverende spreker. Tony Robbins. Soortgelijke incidenten kunnen volgens Bells worden toegeschreven aan onjuist voorbereide kolen.

Glaslopen, dat ongelooflijk pijnlijk lijkt en misschien wel het meest lijkt op wandelen met Lego, kan in werkelijkheid relatief pijnloos zijn. Om een glaswandeling voor te bereiden, worden de stukken doorgaans tot vrij klein formaat gebroken, vervolgens op het vlakke oppervlak gegoten en op elkaar geklopt om een uniformer loopoppervlak te garanderen. Zodra de wandelaar het pad betreedt, verschuift het glas en wordt het verder plat, en verdeelt de wandelaar zijn of haar gewicht gelijkmatig over vele potentieel scherpe punten – het ‘spijkerbed’-effect. Dit betekent dat op geen enkel onderdeel voldoende druk wordt uitgeoefend om de huid te breken of zelfs de vele pijngevoelige zenuwen in de voeten te veroorzaken.

Lego is – voorlopig tenminste – gemaakt van ABS-plastic, een extreem hard en duurzaam terpolymeerplastic. Ze zijn gebouwd om intense niveaus van misbruik te overleven zonder te verbrijzelen: een enkele twee-bij-twee-steen kan tot 4.240 Newton weerstaan, een ongelooflijke hoeveelheid druk. Dat komt overeen met een massa van ongeveer 950 pond, en er zouden 375.000 andere stenen nodig zijn die 4,45 kilometer hoog zijn gestapeld om dezelfde soort druk uit te oefenen.

Dus als je op een enkel Legosteentje stapt, met zijn scherpe hoeken en puntige stukjes en helemaal niet meegeeft, kan de kracht nergens heen, behalve terug naar je zeer gevoelige voet. (En de voeten van mensen zijn erg gevoelig: ondanks het feit dat we er de hele tijd op staan, behoren voeten, samen met handen, lippen en geslachtsdelen, tot de meest gevoelige delen van ons lichaam, die onmiddellijk reageren op pijnlijke prikkels en De onderkant van elke voet is gevuld met wel 200.000 individuele sensorische receptoren, die voortdurend informatie terugsturen naar onze hersenen en ons in staat stellen onbewust onze gangen en stappen aan te passen als dat nodig is.)

Daarom doet het pijn om op slechts één LEGO te stappen. Het doet minder pijn om op veel punten tegelijk te trappen, omdat de druk niet langer op één enkel punt wordt uitgeoefend, maar eerder over meerdere punten wordt verdeeld. Het prikt nog steeds omdat het, in tegenstelling tot glas, dat gemakkelijk verschuift en zich aanpast onder je voeten, een gelijkmatige gewichtsverdeling over legoblokjes onwaarschijnlijk is; ze worden gewoon niet plat.

"Glas beweegt als je erop staat, terwijl je bij LEGO er een krijgt die trots blijft staan en weigert naar beneden te gaan", zegt Bell. Dit verklaart ook waarom kinderen beter bestand lijken te zijn tegen de Lego-looppijn, iets dat ouders over de hele wereld al hebben geklokt, simpelweg omdat ze minder wegen en daarom minder druk uitoefenen, zegt Bell.

Maar er is nog een vraag over waarom LEGO-wandelingen populair worden: waarom zou iemand zichzelf willen onderwerpen aan het lopen op scherpe, puntige stukjes plastic? Waarom zouden we zoiets pijnlijks doen? Eén antwoord is dat het ons betere mensen maakt